Mannen… vrouwen sterven niet aan een miskraam, maar ze hebben praktische hulp en emotionele steun nodig. 

Jouw partner heeft mogelijk medicatie nodig om ervoor te zorgen dat haar miskraam volledig is of moet een curettage ondergaan. Ze kan bang zijn voor de mogelijke pijn van de medische procedures en de fysieke gevolgen. Ze kan ook van streek zijn dat ze in haar gedachten 'haar baby kwijt raakt'. De wachttijd hiervoor is meestal erg stressvol, dus het is een goed idee om zo vaak mogelijk voor haar aanwezig te zijn. Je kunt hard getroffen worden door de reactie van jouw partner. Zelfs zeer sterke vrouwen verkeren vaak in zo'n emotionele en fysieke  shock dat ze niet kunnen functioneren zoals gewoonlijk.

 

Samen het hoofd bieden

 

Beslissingen

Het kan zijn dat jouw partner je nodig heeft om beslissingen te nemen op een gebied dat gewoonlijk haar domein is. Het is op dit moment essentieel om te controleren of er duidelijke communicatie is tussen jullie beiden en dat zij zich op haar gemak voelt bij jouw beslissingen. Je kunt alleen je best doen en erover praten zal helpen. Sommige dingen kunnen worden uitgesteld en als ze tijd nodig heeft om na te denken, accepteer haar wens dan. Als je bijvoorbeeld babyresten hebt na de medische behandeling, kunnen deze op de juiste manier worden bewaard en gekoeld of ingevroren bij een uitvaartcentrum. Dit geeft de tijd totdat er een beslissing kan worden genomen (waar jullie beiden mee akkoord gaan) over wat je ermee gaat doen. Of kies je ervoor om er niets mee te doen? Of kies je ervoor om het af te staan voor de wetenschap. Praat erover, samen.

 

“Misschien erkennen mannen niet wat er is gebeurd, omdat ze bang zijn dat het echt te veel pijn zal doen. Emotioneel zijn we er niet op toegerust om ermee om te gaan. Mannen gaan niet gemakkelijk met hun verdriet en pijn om. Wij geloven dat moedig zijn aan de voorkant onze vrouw / partner kracht zal geven, terwijl ze echt onze compassie en empathie nodig hebben. " Mark

 

"De problemen die me het meest van streek maakten waren eerst niet weten wat er fysiek met haar zou gebeuren in het ziekenhuis en daarna het niet voorbereid zijn op het emotionele effect dat het op haar had en eigenlijk ook op mij." Mark

​

Mannen delen

Andere mannen hebben verteld dat ze vonden dat hun behoeften vaak om hun partners draaiden. Net als zij heb je misschien te maken met:

• Gevoelens van verwarring en betrokkenheid maar toch machteloosheid.

• Met de aandacht gericht op jouw partner, worden jouw gevoelens vaak over het hoofd gezien, zodat je er alleen mee om moet gaan.

• Focussen op haar behoeften en niet kunnen nadenken over het verlies van de baby en wat het voor jou betekent.

• Omgaan met je eigen verdriet.

• Bezorgdheid om je eigen zorgen toe te geven voor het geval ze haar angsten vergroten. (Door sterk en dapper te zijn, kunt u uw pijn niet loslaten).

• Schuldgevoel over gevoelens van opluchting als je de baby niet had gewild.

• Schuldgevoel over het hebben van seks vlak voor de miskraam. (Dit zou geen enkel verschil maken voor een levensvatbare zwangerschap, anders zouden er veel meer miskramen zijn.)

• De juiste dingen vinden om te zeggen

• Proberen om logisch met de situatie om te gaan, wat waarschijnlijk niet helpt. Dit is iets dat niet kan worden opgelost.

• Vechten tegen mijn mannelijke trek om actief te zijn

• Vechten tegen de gedachte dat verdriet gelijk staat aan tranen, gelijk is aan zwakte - het wordt verlammend

 

 “Ik zou mezelf niet veel emotie laten tonen in het bijzijn van mijn vrouw. Haar verdriet was zo overweldigend. Het enige wat ik kon doen, was haar steunen. Ik kreeg de gelegenheid om wat tijd voor mezelf te hebben toen een goede vriend haar kwam bezoeken, dus ging ik surfen op een favoriete afgelegen plek. Het was de perfecte gelegenheid om mezelf toe te staan ​​te schreeuwen en te huilen in de golven en mijn verdriet en frustratie te laten ontsnappen zonder dat iemand zich bewust was van wat ik aan het doen was. Ik had het gevoel dat ik het daarna aankon. " Anoniem

​

Gevoelens

De situatie verbetert geleidelijk. Soms helpt het om zelf met anderen te praten. Wees voorzichtig wie je kiest, want iemand die geen ervaring met een miskraam heeft gehad kan ongeschikt zijn, ook al zijn het vrouwen. Misschien ken je een geschikte partner, iemand van je vrienden of een familielid. We hebben ook gemerkt dat wanneer mannen fora gebruiken dat de vrouwen opgelucht zijn als ze horen over het uiten van de gevoelens van een man. Vaak verbergt hun partner de zijne en reageren ze heel goed. Counseling is ook een optie. Wees open over jouw eigen behoeften - leg uit dat je haar niet tot last wilt zijn - misschien merk je dat zij degene is die met jou over je gevoelens wil praten.

​

"Het was buitengewoon emotioneel toen mijn vrouw een miskraam kreeg bij ons eerste kind. Natuurlijk was ze er kapot van. Ik was van streek, bedroefd en verward over deze tragedie. Mijn bezorgdheid was overweldigend. Wat zou ik kunnen doen? Wat was de rol van de toekomstige vader (of in dit geval niet-toekomstige)? Ik kon Tara op mijn eigen zwakke manier troost bieden, maar ik denk dat zij de sterkste van ons was. Ik heb niet echt veel over de ervaring gesproken. Als man heb je het gevoel dat je verplicht bent jegens je vrouw om de informatie niet aan te veel mensen bekend te maken, behalve aan de directe familie. Het is normaal om te voelen dat hoe minder mensen het weten, hoe beter. Helaas betekende dit dat ik geen weg had waar ik mijn emoties kon uiten zonder het gevoel te hebben het vertrouwen van mijn vrouw te schenden." Joost

​

Verschillen

Vaak zeggen mannen dat ze de beproeving achter zich willen laten. Als jij en je partner jezelf de kans ontzeggen om te rouwen, zal de pijn niet weggaan. Het is algemeen aanvaard dat mannen het moeilijker vinden om hun emoties te delen dan vrouwen. Als je bent opgevoed met 'grote jongens huilen niet', hoe kun je dan veranderen? Het uitgangspunt moet zijn om eerlijk over je gevoelens te praten. Het is essentieel om samen tijd te plannen om dit te doen.

 

Omdat vrouwen en mannen zich anders hechten dan hun verwachte kind, rouwen ze anders. Je kunt ongeduldig worden als je je klaar voelt om verder te gaan terwijl jouw partner nog ondersteuning nodig heeft. Vrouwen hebben de neiging om hun verlies nooit echt te vergeten en het is niet ongebruikelijk dat het tot zes maanden duurt voordat ze weer relatief normaal zijn. Hun perceptie van het leven zal dan anders zijn, zoals het ook voor jou kan zijn. Iets zo natuurlijk als het krijgen van een baby is niet gebeurd, ook al lijken anderen geen problemen te hebben. Dit kan jou bewust maken van een verhoogd risico voor toekomstige zwangerschappen en vaak voor het leven in het algemeen.

​

Ondersteuning

Ik kan niet genoeg benadrukken dat de steun die je jouw partner nu geeft altijd gewaardeerd zal worden. Soms lijkt het niet zo, vanwege de gevolgen van het verdriet. Helaas kan een gebrek aan ondersteuning tijdens een miskraam langdurige relatiefrictie en zelfs instorting veroorzaken. Misschien merk je dat je het soms niet leuk vindt om bij elkaar in de buurt te zijn, omdat jullie geen van beiden verband houden met het gedrag van de ander. Beschuldigingen of wrok helpen niet, vooral niet als je partner 'onredelijke emotionele uitbarstingen' heeft. Als dit gebeurt, negeer het dan niet en ga ervan uit dat de zaken zullen verbeteren.

 

Hulp van buitenaf is nodig om tot een begrip en acceptatie tussen jullie beiden te komen en om te leren hoe je de situatie kunt genezen en ermee om kunt gaan. Hoe kunt u elkaar helpen als u allebei op uw eigen manier lijdt?

​

Toekomst

Voor de toekomst moet je ook begrijpen dat in vergelijking met deze verloren zwangerschap het volgen van babymijlpalen veel belangrijker zal worden voor jouw partner. De angst kan overweldigend zijn, maar als je niet dezelfde intensiteit van gevoelens voelt als zij, accepteer dan dat het zo is en steun haar nog steeds. Jij, en misschien zij, voelt misschien weer een ingetogen opwinding, maar voor haar zal het waarschijnlijk te kostbaar zijn om toe te geven. 

Laat haar gevoelens geleidelijk naar boven komen naarmate haar zelfvertrouwen groeit met de ontwikkeling van de baby. Je partner is misschien zo bang dat ze niet eens enige hoop erkent en alleen liefdevol kan reageren als een gezonde baby in haar armen wordt gelegd. Wees er gewoon voor haar, wat ze ook voelt.

 

“Ik heb mijn vrouw toegewijd gesteund in de weken na de miskraam. Toen ze huilde, was ik sterk en troostte ik haar, terwijl ik mijn eigen emoties bedwong. En we hebben het gehaald. Nu mijn vrouw weer in verwachting is, merk ik dat ik een veel voorzichtiger benadering heb aangenomen om mentaal met de zwangerschap om te gaan. " Justin

 

“Ik was op een feestje en werd door een groep jongens gevraagd hoeveel kinderen ik had. 'Zeven, maar er leeft maar één', antwoordde ik en voordat ik het wist had ik een intense emotionele discussie met drie mannen van wie de partner onlangs een miskraam had gehad. Ik was verbaasd over de diepte van de emotie en het verlies dat ze voelden, aangezien mijn eerste partner er nog nooit voor mij 'was'." Tanja

​

​